Gözaltında kaybedilen ve faili meçhul cinayetlere kurban gidenlerin yakınları bu bayrama da kayıplarına ulaşamadan giriyor. Kayıp yakını Emine Erbek, “Bizim için bayram yok. Çünkü gidecek bir mezarımız yok” dedi.
Ziyaret edecekleri mezarları bile yok Gözaltında kaybedilen ve faili meçhul cinayetlere kurban gidenlerin yakınları bu bayrama da kayıplarına ulaşamadan giriyor. Gözaltında kaybedilen ve faili meçhul cinayetlere kurban gidenlerin yakınları, “Kayıplarımız bulunmadan bize bayram yok” dedi. Kaybedilen binlerce kişiden biri de 19 Ekim 1995 tarihinde İstanbul Avcılar’daki evinin önünde beyaz bir araca bindirilerek götürülen Fehim Tosun. Amed’in Licê ilçesinin Çavundur köyünde koruculuğu kabul etmeyen Tosun, asker ve korucu baskısına dayanamayarak ailesini de yanına alarak İstanbul’a göç eder. 1995 yılında evinin önünden sivil kişilerce kaçırılan Tosun’dan bir daha da haber alınamadı. O günden bugüne eşine ulaşmak için mücadele eden Hanım Tosun, “Bizim için bayram yoktur. Biz her sene diyoruz ki, umarım bu sene son olur ya da gelecek sene umarım güzel bir bayram geçiririz diyoruz ama yine bir gelişme olmuyor” dedi. ‘Katil devlet utanmıyor’ Yıllardır kayıplarına ulaşabilmek ve seslerini duyurabilmek için Galatasaray Lisesi önünde eylem yaptıklarını aktaran Tosun, “Biz bu işgalci devletin kara yüzünü ortaya çıkardık. Ama bu katil devlet, ne kara yüzünden utanıyor ne de annelerden. Üstüne gül bırakabileceğimiz ya da bir fatiha okuyabileceğimiz bir mezar bile yok” diye konuştu. ‘Elim devletin yakasında’ Emine Erbek ise, 12 Ocak 1996 tarihinde askerlerce gözaltına alınıp sonra tabur ile Koçyurdu köyü arasında tutuldukları minibüste tarandıktan sonra yakılan Ahmet Kaya’nın kızı. Tarihe “Güçlükonak katliamı” diye geçen katliamda öldürülen 6 kişiden Halit Kaya da Erbek’in amcası. Katliamda öldürülen 6 kişinin cesedi ise kimlikleri bilinmesine rağmen ailelerine verilmedi. 16 yıldır tüm çabalarına rağmen babası ve amcasının kemiklerine ulaşamadıklarını söyleyen Erbek, “Bizim ziyaret edebileceğimiz bir mezarımız bile yok. Kayıplarımızı bulana kadar elimi devletin yakasından çekmeyeceğim” dedi. 1994 yılında Licê’de kaybedilen Nezir Çakar’ın annesi Şekernaz Çakar ise, “Biz anneler için bayram yok. Her günümüzü gözyaşı ile geçiriyoruz. İnsanın günü kara oldu mu bayram olmaz. Yıllardır ağlıyoruz. Annelerin içindeki sancı kansere dönüşmüş durumda. Annelerin isteği umudu yerine getirilmeli” diye belirtti.